Producenci samochodów zalecają, aby minimum raz na 5 lat (lub po pokonaniu ok. 250 km.) dokonać wymiany płynu chłodniczego. Warto wiedzieć jak wpływa on na działanie silnika oraz czym różnią się poszczególne rodzaje tego płynu. Dzięki temu łatwiej będzie nam w przyszłości kupić taki, który najlepiej spełni swoje zadanie.
Większość właścicieli aut doskonale zdaje sobie sprawę, że zimą trzeba wlać płyn chłodniczy odporny na mróz. W przeciwnym wypadku zamarznięta substancja może zniszczyć silnik. Znacznie mniej osób wie, że równie niebezpieczna jest zbyt niska odporność tego płynu na wysoką temperaturę. Ma on przecież za zadanie odprowadzać nadmiar ciepła z bloku silnika oraz głowicy, a także ogrzewać wnętrze pojazdu. Jeśli płyn nie spełnia swoich funkcji, powstają bąbelki pary następują skoki ciśnienia w magistrali wodnej, tworzą się też kieszenie powietrza. Dochodzi do zniszczenia uszczelki pod głowicą. A jej naprawa jest droga – wynosi zazwyczaj ponad 1500 zł. Dlatego nie można zapominać o regularnym wymienianiu płynu chłodniczego, aby nie tracił on swoich zbawiennych właściwości. Jego wymiana nie jest skomplikowana, ale warto powierzyć to zadanie mechanikowi z powodu toksyczności głównego składnika, czyli glikolu. Przy okazji nie przyczyniamy się do zanieczyszczania środowiska w najbliższym otoczeniu. Ponadto nie we wszystkich autach układ sam się odpowietrza i unikniemy problemów z tym związanych.
Rodzaje płynów chłodniczych – różnice
Płyny chłodnicze zawierają glikole etylowe albo propylenowe. Glikol etylowy wyprodukować jest taniej. Ma wyższą temperaturę zapłonu i wrzenia, a niską temperaturę zamarzania i lepkość. Niestety jest bardzo toksyczny oraz szybciej krystalizuje się przy niskich temperaturach. Glikol propylenowy jest droższy już na etapie produkcji, ale mniej toksyczny. Co więcej, praktycznie nie krystalizuje się, lecz coraz bardziej gęstnieje, aż przestaje płynąć. Póki co większą popularność zyskały płyny chłodnicze z glikolami etylowymi.
Jak prawidłowo dobrać płyn chłodniczy do samochodu?
Najlepiej zaopatrzyć się w chłodziwo, które jest zalecane do danego modelu samochodu. Informacje te najłatwiej znaleźć w Internecie, np. na stronie producenta. Dla ułatwienia płyny chłodzące oznacza się kolorami. Te czerwone zazwyczaj zawierają dodatki kwasów organicznych (OAT). Są one trwałe i dobrze chłodzą, ale nie powinno się ich używać do starych aut. Barwa niebieska albo zielona zwiastuje przeważnie zawartość dodatków nieorganicznych (IAT). Skutecznie zabezpieczają one elementy układu chłodzącego przed korozją i można ich używać w starszych pojazdach. Niestety mają one tendencję do tworzenia osadów oraz szybko tracą swoje właściwości. Dobrze jest je wymieniać nawet co 2-3 lata.
W sprzedaży są dostępne zarówno gotowe płyny do chłodnicy jak i koncentraty. Te drugie powinno się przed użyciem rozcieńczyć w odpowiednich proporcjach z wodą destylowaną. Sam koncentrat zamarza już w temperaturze – 16°C. Płyny można ze sobą mieszać, ale wybrane produkty muszą mieć podobny skład i pochodzenie. Nie wolno łączyć preparatów z dodatkami nieorganicznymi z płynem organicznym. Jeśli trudno jest stwierdzić jaki płyn był używany do danego pojazdu, najlepiej jest kupić uniwersalny płyn do chłodnic albo przepłukać układ chłodzenia przed wlaniem innego chłodziwa. Co zrobić, gdy zdarzy się nam awaryjna sytuacja i musimy uzupełnić płyn chłodniczy w trasie? Jeśli nie mamy płynu w bagażniku i nie możemy szybko go kupić, najlepiej dolać wodę destylowaną Natomiast odradzamy skorzystanie ze zwykłej wody z kranu, ponieważ zacznie odkładać się kamień.