Messor barbarus to mrówki z rodzaju żniwiarek. Są często wybierane do domowych hodowli. Występują w Europie. Ich hodowla wymaga znajomości gatunku i odpowiedniego sposobu ich żywienia.
Messor barbarus – charakterystyka gatunku
Messor barbarus zakładają kolonie, w których główną role odgrywa królowa. Kolonia złożona jest z kilku tysięcy robotnic, które podzielone są na kasty. Każda ma inne zadanie do wykonania. Najmniejsze są piastunkami, większe trudnią się zbieraniem żniwa, a największe są nazywane żołnierzami. Ich zadaniem jest obrona przed intruzami. Ich poczwarki są zawsze nagie w ostatniej fazie transformacji przed imago, więc nie mają kokonu.
To popularne gatunki mrówek, które często hodowane są w formikariach. Mogą być hodowane w gniazdach akrylowych, korkowych, gipsowych, a nawet ziemnych. Gniazdo podzielić należy na strefę mokrą i suchą. W trakcie hodowli nie można dopuścić, by ziarna, którymi żywią się mrówki zakiełkowały. Formikarium powinno zapewniać wybieg. Kolonie należy dogrzewać.
Czym żywią się Messor barbarus?
Decydując się na hodowle mrówek, najlepiej udać się do sklep z mrówkami – AntOnTop, w którym zakupimy odpowiednie akcesoria do hodowli, a także dowiemy się wszystkiego o specyfice danego gatunku. Messor barbarus to mrówki, żywiące się głównie nasionami. Do rozwoju potrzebują białka, które jest dostarczane królowej oraz rozwijającym się larwom. Białko powinno mieć postać owadów karmowych. Mrówki z tego gatunku bardzo dobrze trawią nasiona. W wyniku trawienia powstaje tak zwany mrówczy chleb, który następnie jest konsumowany przez mieszkańców formikarium. Ziarna są miażdżone i moczone w ślinie, która pozwala skrobię z nasion przekształcić w cukry. Te z kolei są przyswajane przez mrówki, dając im energię.
Mrówki Messor barbarus najchętniej żywią się nasionami traw, maku, siemienia lnianego, lawendy. Lubia też nasiona pomidora, papryki czy rzodkiewki. Nie pogardzą orzechami włoskimi, laskowymi czy ostropestem plamistym i mniszkiem lekarskim.
